Φορητός οπλισμός στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας. Γ’ Μέρος: Σπάνια και ειδικά όπλα.
Άνδρας των SAT του Τουρκικού Ναυτικού με υποπολυβόλο MP-5A3N. Πέραν των τυποπιημένων όπλων στο τουκικό οπλοστάσιο υπάρχουν και αρκετά πιο «ιδιάιτερα» δείγματα φορητού οπλισμού.
Ψάχνοντας κανείς λίγο βαθύτερα το θέμα, μπορεί να εντοπίσει σε τουρκική υπηρεσία ορισμένα «ιδιαίτερα» δείγματα οπλισμού. Έτσι λοιπόν πέραν των κλασικών και τυποποιημένων όπλων (MP-5A3, G-3A3/A4, HK-33E, T-50, MG-3 κλπ.) στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας υπηρετούν ορισμένα άλλα, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πολλά εξ αυτών μάλιστα είναι και αρκετά σπάνια, ενώ η ύπαρξη άλλων στο τουρκικό οπλοστάσιο οφείλεται σε ορισμένες «μη παραδοσιακές» πηγές προμήθειας που επιλέγουν κατά καιρούς οι γείτονες. Άλλα πάλι αποκτήθηκαν σε πολύ περιορισμένες ποσότητες, για τις ανάγκες συγκεκριμένων Μονάδων, με αποτέλεσμα η ύπαρξή τους σε τουρκική υπηρεσία να είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Ψάχνοντας κανείς λίγο βαθύτερα το θέμα, μπορεί να εντοπίσει σε τουρκική υπηρεσία ορισμένα «ιδιαίτερα» δείγματα οπλισμού. Έτσι λοιπόν πέραν των κλασικών και τυποποιημένων όπλων (MP-5A3, G-3A3/A4, HK-33E, T-50, MG-3 κλπ.) στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας υπηρετούν ορισμένα άλλα, τα οποία παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πολλά εξ αυτών μάλιστα είναι και αρκετά σπάνια, ενώ η ύπαρξη άλλων στο τουρκικό οπλοστάσιο οφείλεται σε ορισμένες «μη παραδοσιακές» πηγές προμήθειας που επιλέγουν κατά καιρούς οι γείτονες. Άλλα πάλι αποκτήθηκαν σε πολύ περιορισμένες ποσότητες, για τις ανάγκες συγκεκριμένων Μονάδων, με αποτέλεσμα η ύπαρξή τους σε τουρκική υπηρεσία να είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Με αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις όπλων θα ασχοληθούμε στο τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος μας αυτού, προσπαθώντας να σας δώσουμε μια όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Για λόγους χώρου δεν θα επεκταθούμε στα όπλα χειρός (πιστόλια, περίστροφα). Από εκεί και πέρα, και σε συνδυασμό με τα άλλα δύο μέρη του αφιερώματος πιστεύουμε ότι καλύψαμε όλες τις εκφάνσεις του θέματος. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια προσπάθεια που δεν έχει επιχειρηθεί από κανέναν άλλον στην Ελλαδά και ελπίζουμε να ικανοποιήσει τους απαιτητικούς αναγνώστες!
Ο λόγος στο φωτογραφικό υλικό:
Τούρκος στρατιώτης με τυφέκιο MPi-KMS το οποίο αποτελεί ανατολικογερμανικό αντίγραφο του σοβιετικού AKMS. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Τουρκία απέκτησε τουλάχιστον 303.934 τυφέκια MPi-KM και MPi-KMS από τα αποθέματα του πρώην Ανατολικογερμανικού Στρατού.
Δύο άνδρες των «BordoBereli» του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου με τυφέκια MPi-KMS. Η Μονάδα αυτή χρησιμοποιεί τα εν λόγω τυφέκια κυρίως για εκπαίδευση αλλά και κατά τη διάρκεια «μαύρων» επιχειρήσεων εναντίον Κούρδων ανταρτών του PKK.
Άνδρες κάποιας Μονάδας Καταδρομών της Τουρκικής Στρατοχωροφυλακής με τυφέκια MPi-KMS. Με τα όπλα αυτά εφοδιάστηκαν όλοι οι Κλάδοι των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και η Αστυνομία και οι λεγόμενοι «Φύλακες Χωριών». Το όπλο χρησιμοποιείται ευρύτατα και από τα Κατοχικά στρατεύματα στη Κύπρο.
Στρατοχωροφύλακας με ένα -πιθανότατα γνήσιο σοβιετικό- ΑΚΜ. Παρατηρήστε τον ιδιότυπο γεμιστήρα του συγκεκριμένου όπλου. Η προέλευση του όπλου είναι άγνωστη. Πιθανές πηγές είναι τα ανατολικογερμανικά αποθέματα, τα αποθέματα του Ρωσικού Στρατού ή λάφυρα από τις μάχες με τους Κούρδους.
Τούρκος αστυνομικός με τυφέκιο AKMS. Το μοντέλο αυτό φέρει αναδιπλώμενο προς τα κάτω μεταλλικό κοντάκιο, ίδιο με εκείνο του AK-47S αλλά χωρίς την χαρακτηριστική του κλίση. Όπως και σε όλες τις περιπτώσεις των διαφόρων εκδόσεων του Kalashnikov σε τουρκική υπηρεσία (πλην των MPi-KM/KMS) η πηγή προέλευσης δεν μπορεί να εξακριβωθεί εύκολα.
Τούρκος αστυφύλακας με ένα κλασικό AK-47S, από το οποίο έχει αφαιρεθεί το κοντάκιο.
Τυφέκιο ΑΚΜ, με σταθερό ξύλινο κοντάκιο, στα χέρια Τούρκου αστυνομικού.
Τουρκάλες αστυνομικίνες με τυφέκια AKM/AKMS κατά την διάρκεια κάποια επίδειξης. Τα όπλα αυτά συχνά προτιμούνται από τα G-3 που διακρίνονται στο βάθος, τόσο για την αξιοπιστίά του, όσο και για τις ιδιότητες του πυρομαχικού των 7,62x39mm που χρησιμοποιούν.
Τούρκος στρατιώτης με οπλοπολυβόλο RPK των 7,62x39mm. Πιθανότατα και αυτό προέρχεται από τα ανατολικογερμανικά αποθέματα ή είναι λάφυρο από τις μάχες με τους Κούρδους αντάρτες του PKK. Σε κάθε περίπτωση
εμφανίζεται πολύ σπάνια σε τουρκικά χέρια. Στην εξάρτυση του στρατιώτη διακρίνονται οι ειδικά σχεδιασμένες φυσιγγιοθήκες για τους χαρακτηριστικούς κυρτούς γεμιστήρες της οικογένειας ΑΚ.
εμφανίζεται πολύ σπάνια σε τουρκικά χέρια. Στην εξάρτυση του στρατιώτη διακρίνονται οι ειδικά σχεδιασμένες φυσιγγιοθήκες για τους χαρακτηριστικούς κυρτούς γεμιστήρες της οικογένειας ΑΚ.
Άλλο ένα όπλο που αποκτήθηκε από τα ανατολικογερμανικά αποθέματα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, είναι το πολυβόλο PK των 7,62x54mmR. Το όπλο υιοθετήθηκε από τον Στρατό, το Ναυτικό, τη Στρατοχωροφυλακή, τις Ειδικές Δυνάμεις του Γενικού Επιτελείου και τη Αστυνομία. Συχνότατα προτιμάται έναντι του MG-3 λόγω ισχυρότερου πυρομαχικού, χαμηλότερου συνολικού βάρους και μεγαλύτερης αναχορηγίας (μιας και για το MG-3 δεν διατίθενται τυμπανοειδείς ταινιοθήκες εφόδου σε τουρκική υπηρεσία).
Ο στρατιώτης της φωτογραφίας κρατά τη νεώτερη έκδοση PKM. Η χαρακτηριστικότερη διαφορά του PKM από το PK είναι ο νέος βραχύτερος φλογοκρύπτης (ο παλαιός διακρίνεται στη προηγούμενη φωτογραφία). Στο όπλο της φωτογραφίας έχει τοποθετηθεί πλευρική βάση που φέρει ράγα Picatinny. Επ’ αυτής έχει τοποθετηθεί δίοπτρα νυκτός της Aselsan.
PKM με τυμπανοειδή ταινιοθήκη εφόδου των 50 φυσιγγίων, η οποία δεν χρησιμοποιείται τόσο συχνά όσο οι κιβωτιοειδής ταινιοθήκες των 100 φυσιγγίων ή οι απλές ταινίες τροφοδοσίας. Η βάση με τη ράγα Picatinny εδώ διακρίνεται κενή. Ο στρατοχωροφύλακας δεξιά φέρει τυφέκιο SVD Dragunov (σε αυτό έχουμε αναφερθεί στο α’ μέρος του αφιερώματος) με το οποίο μοιράζονται το ίδιο διαμέτρημα. Το παράξενο είναι ότι σε ορισμένες στατικές επιδείξεις οπλισμού της Στρατοχωροφυλακής παλαιότερα και το PK/PKM αναφερόταν ως «τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή»!
Ένα νεώτερης κατασκευής PKM το οποίο ανήκει σε μια σχετικά σπάνια παραλλαγή με κοντάκιο από πολυμερές υλικό αντί του κλασικού ξύλινου. Πιθανότατα η Τουρκία να προμηθεύτηκε αυτά τα όπλα απευθείας από τη Ρωσία, αρκετά μετά από εκείνα που απέκτησε από τα ανατολικογερμανικά αποθέματα (απ’ όπου προήλθαν τουλάχιστον 2.491 PK/PKM και 430 συζηγή PKT).
Πολυβόλο PKB σε ελικόπτερο S-70A του Τουρκικού Στρατού. Πρόκειται για ειδική έκδοση του PK/PKM προοριζόμενη για χρήση από ελικόπτερα ή από τεθωρακισμένα οχήματα. Είναι άγνωστο αν και αυτά αποκτήθηκαν από τα ανατολικογερμανικά αποθέματα ή έφτασαν με τα ελικόπτερα Mil Mi-17. Πάντως πολύ συχνά εμφανίζονται να εξοπλίζουν τα S-70A της Αεροπορικής Πτέρυγας (OHG) των Ειδικών Δυνάμεων του Γενικού Επιτελείου.
Οπίσθια άποψη του PKB. Διακρίνεται το καμπύλο επάνω μέρος του συλλέκτη των απορριπτόμενων καλυκών.
Πολυβόλο FN MAG-58M των 7,62x51mmNATO επί ελικοπτέρου CSAR τύπου AS-532AL Cougar της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας. Τα συγκεκριμένα πολυβόλα αποκτήθηκαν σε μικρές ποσότητες για τον εξοπλισμό αποκλειστικά των συγκεκριμένων ελικοπτέρων.
Τούρκος αστυνομικός με ελαφρύ πολυβόλο FN Minimi Mk.1 των 5,56mm. Τα όπλα αυτά αποκτήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Μέλος κάποιας OzelTim της Τουρκικής Αστυνομίας με ελαφρύ πολυβόλο Minimi Mk.1. Εκτός από την Αστυνομία, με τη συγκεκριμένη έκδοση του όπλου εφοδιάστηκαν επίσης η Στρατοχωροφυλακή και τα «BordoBereli».
Οι SAT/SAS του Τουρκικού Ναυτικού απέκτησαν σχετικά πρόσφατα ελαφρά πολυβόλα Minimi Mk.2. Προτίμησαν την έκδοση Para με βραχεία κάννη και πτυσσόμενο κοντάκιο.
Τα «BordoBereli» απέκτησαν τα τελευταία χρόνια περιορισμένες ποσότητες Minimi Mk.2 Standard, αντικαθιστώντας τα παλαιότερα Minimi Mk.1. Περιορισμένος αριθμός από τα νέα αυτά όπλα δόθηκε και στους SAT/SAS.
Βατραχάνθρωπος των SAT εκτελεί βολές με πολυβόλο Μ-60Ε1 των 7,62mm (στο βάθος διακρίνεται και ένα βαρύ τυφέκιο ειδικών εφαρμογών Μ-82Α1) από πλοίο του Τουρκικού Ναυτικού. H συγκεκριμένη Μονάδα, οργανωμένη και εξοπλισμένη σε αμερικανικά πρότυπα, είναι ο μοναδικός χρήστης αυτού του πολυβόλου σε τουρκική υπηρεσία.
Ο στρατοχωροφύλακας της φωτογραφίας φέρει ένα από τα σπανιότερα δείγματα φορητού οπλισμού του τουρκικού οπλοστασίου. Πρόκειται για το κινεζικής σχεδίασης μέσο πολυβόλο Type-67, που θεωρείται αντίστοιχο του σοβιετικού ΡΚ (είναι και αυτό διαμετρήματος 7,62x54mmR). Για τη πηγή προέλευσης μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν, δεδομένου του ότι μάλλον δεν πρόκειται για λάφυρα.
Το παλαιό πολυβόλο Type-67 (με τυμπανοειδή γεμιστήρα) δίπλα σε ένα MG-3 επιτρέποντας μια πρόχειρη σύγκριση του προφίλ των δύο όπλων. Ο στρατιώτης της φωτογραφίας φορά το παλαιό ανατολικογερμανικό κράνος StahelmModelle 1956. Οι Τούρκοι εφοδιάζουν με σύγχρονα μέσα και υλικά τις Μονάδες που βρίσκονται εγγύτερα στην Ελλάδα, αφήνοντας εκείνες στα νοτιοανατολικά της χώρας με τεράστια κενά σε σύγχρονο εξοπλισμό, καίτι αυτές είναι που συμμετέχουν σε πραγματικές επιχειρήσεις επί καθημερινής βάσεως. Για να καλύψουν τα κενά αυτά αναγκάζονται να διατηρούν σε υπηρεσία πεπαλαιωμένα όπλα και υλικά.
Το Type-67 επί τρίποδα σε κάποιο ορεινό φυλάκιο της Τουρκικής Αστυνομίας. Ο συγκεκριμένος τύπος τρίποδα χρημοποιείται για τα όπλα της έκδοσης Typ-67-2. Η κυρία της φωτογραφίας μάλλον έχει μια πιο ρομαντική εικόνα για τα όπλα….
Τούρκος αστυνομικός με πολυβόλο Type-67, στο οποίο έχει προσαρμοστεί τυμπανοειδής γεμιστήρας-ταινιοθήκη των 100 φυσιγγίων. Παρατηρήστε και τον αορτήρα του όπλου, ο οποίος δεν αποτελεί κάποιο τυποποιημένο σχέδιο.
Το Type-67, παρά την ηλικία του, συνεχίζει να υπηρετεί πιστά, αποδεικνύοντας την αξιοπιστία των ανατολικών όπλων. Πάντως η ύπαρξή του στο τουρκικό οπλοστάσιο παραμένει άγνωστη στου περισσότερους.
Άλλο ένα σχετικά σπάνιο όπλο στο τουρκικό οπλοστάσιο είναι το γερμανικό ελαφρύ πολυβόλο HK-23E των 5,56mm. Αποκτήθηκε από την Στρατοχωροφυλακή στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, αρκετά πριν το Minimi. Έτσι απετέλεσε το πρώτο όπλο της κατηγορίας που εντάχθηκε σε τουρκική υπηρεσία.
Τούρκος στρατοχωροφύλακας με HK-23E το οποίο φέρει μεταλλική ταινιοθήκη των 200 φυσιγγίων. Διακρίνεται επίσης η χαρακτηριστική κεκλιμένη εμπρόσθια λαβή του όπλου.
Ελαφρύ πολυβόλο ΗΚ-23Ε στο οποίο αυτή τη φορά έχει προσαρμοστεί δίοπτρα νυκτός. Διακρίνεται η διαφορετική θέση του διπόδου σε σχέση με τις δύο προηγούμενες φωτογραφίες, καθώς το όπλο φέρει δύο θέσεις για την προσαρμογή του (μια δυνατότητα που έχει και το ΗΚ-11Α1/G-8).
Τούρκος στρατοχωροφύλακας με ένα εξαιρετικά σπάνιο τυφέκιο εφόδου G-41 των 5,56mm. Πρόκειται για ένα εμπορικά αποτυχημένο σχέδιο της H&K, που προοριζόταν να διαδεχθεί το HK-33. Ήταν εξαρχής σχεδιασμένο να δέχεται τους τυπικούς γεμιστήρες 30 φυσιγγίων των M-16 και αρχικώς είχε συμφωνηθεί να συμπαραχθεί από την ΜΚΕΚ. Στο συγκεκριμένο όπλο (όπως και στο κράνος και την εξάρτυση του στρατοχωροφύλακα) διακρίνονται οι αισθητήρες του εκπαιδευτικού συστήματος MILES.
Τούρκος αστυνομικός επιτηρεί κάποιο σημείο κρατώντας ένα MP-5A2 των 9mm. Αποτελεί ίσως την λιγότερο διαδεδομένη έκδοση του γνωστού υποπολυβόλου, και φέρει σταθερό κοντάκιο από σκληρό πλαστικό.
Άλλη μια άποψη του MP-5A2, εδώ με προσαρμοσμένο τακτικό φακό. Το σταθερό κοντάκιο βελτιώνει (οριακά) την σταθερότητα κατά τη σκόπευση, αλλά οι χρήστες φαίνεται να προτιμούν τις μικρότερες διαστάσεις που προσφέρει ένα MP-5A3 με συνεπτυγμένο το πτυσσόμενο κοντάκιο.
Τα πρώτα MP-5A2 πιθανότατα εισήχθησαν σε τουρκική υπηρεσία στα μέσα της δεκαετίας του ’80, μαζί με τα MP-5A3. Σε αντίθεση με τα τελευταία όμως (που εφοδίασαν και όλους τους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων) η χρήση του φαίνεται να περιορίζεται στην Τουρκική Αστυνομία.
Ο Στρατοχωροφύλακας με την αντιβαλλιστική ασπίδα διακρίνεται να κρατά ένα βραχύ MP-5K (με το «K» να σημαίνει «Kurz»=»Κοντό»). Το 2001 παραγγέλθηκαν 4.043 όπλα του τύπου, αν και τουλάχιστον άλλη μία παρτίδα είχε παραδοθεί νωρίτερα (το 1997).
Άνδρας της Αντιτρομοκρατικής Μονάδας της Στρατοχωροφυλακής (JOAK) με υποπολυβόλο MP-5A3. Προφανώς δεν πρόκειται για σπάνιο όπλο, εδώ όμως διακρίνεται σε μια ιδιαίτερη διαμόρφωση καθώς έχει προστεθεί ράγα Picatinny αλλά και τακτικός φακός σε μια ασυνήθιστη βάση που προσαρμόζεται γύρω από τον φλογοκρύπτη. Το MP-5A3 κατασκευάζεται κατόπιν αδείας στην Τουρκία από το 1983 με την πιο πρόσφατη γνωστή παραγγελία (για την Αστυνομία και την Στρατοχωροφυλακή) να δίνεται το 2001 και να αφορά 10.514 όπλα.
Άνδρες της JOAK με υποπολυβόλα FN P-90 των 5,7mm. Η Στρατοχωροφυλακή είναι ο μοναδικός χρήστης του συγκεκριμένου όπλου στην Τουρκία, περιορισμένες ποσότητες του οποίου αποκτήθηκαν στα μέσα της περασμένης δεκαετίας.
Το Ρ-90 εμφανίζεται πολύ συχνά στα χέρια Στρατοχωροφυλάκων κατά την διάρκεια ασκήσεων και επιδείξεων. Όχι όμως και σε πραγματικές επιχειρήσεις.
Τούρκοι αστυνομικοί με υποπολυβόλαMiniUzi των 9mm. Οι περιορισμένες διαστάσεις του όπλου είναι εμφανείς και αυτό είναι το βασικό του πλεονέκτημα.
Κατά την δεκαετία του ’90, οπότε και οι ισραηλινοτουρκικές σχέσεις ευημερούσαν, αποκτήθηκαν σημαντικές ποσότητες υποπολυβόλωνMiniUzi, όπως τα δύο (!) που φαίνονται να κρατά ο αστυνομικός της φωτογραφίας με αναδιπλωμένα (στο πλάι) τα κοντάκια. Εκτός από την Aστυνομία, το όπλο χρησιμοποιείται επίσης από την Στρατοχωροφυλακή και τα «BordoBereli» του Γενικού Επιτελείου.
Τα υποπολυβόλα της οικογένειας Uzi θεωρούνται σήμερα ξεπερασμένα και από οι περισσότερες χώρες που το χρησιμοποιούσαν το έχουν αποσύρει από την υπηρεσία.
Τούρκος αστυνομικός με την βραχέα έκδοση MicroUzi. Σε σχέση με το ήδη μικρό MiniUzi, το Micro είναι βραχύτερο κατά 12,4 εκ. με αναπτυγμένο κοντάκιο και κατά 7,8 εκ. με συνεπτυγμένο!
Άνδρας των Ειδικών Δυνάμεων της Στρατοχωροφυλακής με υποαραβίδαGalil MAR (γνωστή και ως Glilon) των 5,56mm. Τα όπλα αυτά αποκτήθηκαν κατά την δεκαετία του ’90, μαζί με τα Uzi.
Κοντινή άποψη του Galil MAR με το σκοπευτικό ερυθρής ακίδος Falcon σε πρώτο πλάνο. Το όπλο χρησιμοποιείται από τις Μονάδες Καταδρομών του Στρατού και της Στρατοχωροφυλακής, υποκαθιστώντας -λόγω ισχυρότερου πυρομαχικού- το υποπολυβόλο MP-5.
Το πλέον σύγχρονο δείγμα φορητού οπλισμού ισραηλινής προέλευσης σε τουρκική υπηρεσία είναι το, διαμορφώσεως bullpup, τυφέκιο εφόδου TAR-21 Tavor των 5,56mm. Χρησιμοποιείται σε περιορισμένη κλίμακα από τα «BordoBereli». Εδώ διακρίνεται με σκοπευτικό MARS που αποτελεί τυπικό παρελκόμενο για το συγκεκριμένο όπλο.
Αν και σε τουρκική υπηρεσία κυριαρχούν τα προσαρμοζόμενα βομβιδοβόλα M-203 και το τουρκικό αντίγραφό του Τ-40 (με διαφορετικό μηχανισμό σκανδάλης για μειωμένο βάρος) σε υπηρεσία βρίσκονται και ορισμένα ΗΚ-79Α1, όπως αυτό που διακρίνεται εδώ προσαρμοσμένο σε τυφέκιο G-3A3. Αν και σύμφωνα με ορισμένς πηγές αποκτήθηκαν μαζί με G-41, το πιθανότερο είναι να είχαν αποκτηθεί νωρίτερα.Πάντως από αυτό προέρχεται ο μηχανισμός σκανδάλης του Τ-40.
Άλλη μια άποψη του HK-79A1. Το όπλο χρησιμοποιείται πιθανότατα μόνο από την Στρατοχωροφυλακή, η οποία εγκαίρως εντόπισε τα πλεονεκτήματα του προσαρμοζόμενου βομβιδοβόλου. Στο άλλο G-3A3 της φωτογραφίας έχει προσαρμοστεί οπλοβομβίδα.
Άλλο ένα δείγμα παρακολούθησης των διεθνών τάσεων από τους γείτονες είναι η υιοθέτηση ενός εγχώριου αντιγράφου του νοτιοαφρικάνικου φορητού βομβιδοβόλουMilkor MGL Mk.1 των 40mm. Το όπλο, που εδώ διακρίνεται στα χέρια του στρατοχωροφύλακα δεξιά, φέρει βύκιο έξι θέσεων προσφέροντας πολύ μεγαλύτερη ισχύ πυρός σε σχέση με τα κοινά προσαρμοζόμενα βομβιδοβόλα, τα οποία όμως παρέχουν χαμηλότερο βάρος και μεγαλύτερη ευελιξία.
Τούρκοι αστυνομικοί βάλλουν πλαστικές σφαίρες με λειόκανα των 12 gauge, κατά την διάρκεια επεισοδίων σε κάποια επαρχιακή πόλη της ΝΑ Τουρκίας. Ο άνδρας που βάλει γονυπετώς φέρει ένα Sarsilmaz M2 και ο όρθιος ένα TristarCobra, αμφότερα τουρκικής κατασκευής.
Άλλη μια άποψη του TristarCobra. Αν και η τουρκική βιομηχανία παράγει πολλά και αξιόλογα μοντέλα λειόκανων όπλων, η χρήση τους -πέραν της καταστολής πλήθους- από της Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας είναι εξαιρετικά περιορισμένη
Τούρκος αστυνομικός-συνοδός σκύλου με λειόκανη καραμπίνα. Είναι εμφανές πως δεν πρόκειται για κάποιο μοντέλο στρατιωτικών προδιαγραφών. Αν και η φωτογραφία δεν μας βοηθά να εξακριβώσουμε με βεβαιότητα τον τύπο του όπλου, πιθανότατα πρόκειται για ένα εγχώριο Sarsilmaz 2803 ή για ένα StoegerCondor. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι ο αστυνομικός φέρει και αραβίδα Μ-4 (με τακτικό φακό και δίοπτρα Colt).
Σε μία ακόμα κίνηση αναβάθμισης των υλικών της η Τουρκική Αστυνομία το 2012 παρήγγειλε για τις Ειδικές Μονάδες της 120 αραβίδες SG-516 της ελβετικής SigSauer όπως αυτή που διακρίνεται εδώ. Οι καταβολές του όπλου από το Colt M-4A1 και το HK-416 είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Η αραβίδα της φωτογραφίας φέρει την τυπική κάννη μήκους 14in. Όλα τα όπλα της τουρκικής παραγγελίας φέρουν τετραπλή ράγα Picatinny στον χειροφυλακτήρα για την προσαρμογή διαφόρων παρελκομένων.
Ο αστυνομικός της φωτογραφίας έχει προσαρμόσει στο SG-516 βομβιδοβόλο M-203 και ολογραφικό σκοπευτικό της EOTech (ή κάποιο τουρκικό αντίγραφο) στη θέση του προσθαφαιρούμενου συγκροτήματος χειρολαβής/κλισιοσκοπίου.
Μέλος της αντιτρομοκρατικής μονάδας της Τουρκικής Αστυνομίας (POAK) με ένα ασυνήθιστο SG-516 με τα πλαστικά του μέρη βαμμένα σε πράσινη απόχρωση. Στο όπλο έχουν προσαρμοστεί εμπρόσθια κάθετη χειρολαβή, ολογραφικό σκοπευτικό και τακτικός φακός.
Αστυνομικός της ομάδος φρούρησης του Τούρκου πρωθυπουργού (CAT) κρατά ένα SG-516 της έκδοσης με βραχεία κάννη των 10.5in. Φέρει μίνι σκοπευτικό ερυθρής ακίδος τύπου Micro T-1 της Aimpoint και γεμιστήρα από πολυμερές υλικό αντί του συνηθισμένου αλουμινένιου του Μ-16.
Σε αυτή τη φωτογραφία του βραχέος SG-516 διακρίνονται πιο εύκολα τα αναδιπλούμενα εφεδρικά σιδηρά σκοπευτικά του όπλου, όπως επίσης και η μονοκόμματη ράγα Picatinny στο επάνω μέρος που είναι μεγαλύτερου μήκους από τις υπόλοιπες που φέρει το όπλο.
Ένα παλαιό πολυβόλο Browning M-1919A4 των .303» που δύσκολα συναντά κανείς στις μέρες μας (η φωτογραφία είναι του 2006). Το όπλο υποτίθεται ότι κατά τη δεκαετία του ’80 είχε αντικατασταθεί πλήρως από το MG-3 που κατασκευάζεται κατόπιν αδείας στη Τουρκία. Είναι άγνωστο εάν οι Τούρκοι απέκτησαν και την καναδική έκδοση του όπλου που βάλει τα ΝΑΤΟικά πυρομαχικά των 7,62x51mm.
Το βαρύ πολυβόλο Browning M-2HB, των 12,7x99mm, κάθε άλλο παρά σπάνιο είναι. Εδώ όμως διακρίνεται σε μια κάπως ιδιαίτερη εφαρμογή: επί αυτοσχέδιας βάσης στο έδαφος, με σκοπευτική δίοπτρα, σε ρόλο παροχής πυρών υποστήριξης σε κάποιο τουρκικό φυλάκιο. Το συγκεκριμένο όπλο δεν φαίνεται να έχει διάταξη ταχείας αλλαγής κάννης (QCB).
Βαρύ πολυβόλο DShK-38 διαμετρήματος 12,7x109mm (αρκετά ισχυρότερο από το αντίστοιχο δυτικό 12,7x99mm) σε πρόχειρα οχυρωμένη θέση βολής κάποιου προκεχωρημένου φυλακίου στην ΝΑ Τουρκία. Ένας πολύ μικρός αριθμός όπλων του τύπου περιήλθε σε τουρκικά χέρια, στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ως λάφυρα από τις μάχες με το PKK. Ωστόσο, δεν αποκλείεται επιπλέον τέτοια όπλα να είχαν αποκτηθεί νωρίτερα ως λάφυρα και κατά την εισβολή του «Αττίλα» στη Κύπρο (η Εθνική Φρουρά διέθετε τέτοια βαρέα πολυβόλα).
Ένα άλλο βαρύ όπλο που χρησιμοποιείται στα τουρκικά φυλάκια για παροχή κατασταλτικών πυρών ή πυρών υποστήριξης, είναι το αυτόματο βομβιδοβόλο Mk.19 mod.3 (40mm) της αμερικανικής εταιρείας SacoDefence. Κατα τη δεκαετία του ’90 αποκτήθηκαν λίγα όπλα του τύπου που σπανίως παρατηρούνται. Όμως δεν άργησε να αναπτυχθεί ένα τουρκικό αντίγραφο που εισήχθη σε υπηρεσία σε πολύ ευρύτερη κλίμακα.
Παρέλαση των Κατοχικών στρατευμάτων στη βόρεια Κύπρο. Στον έστορα οροφής των εξοπλισμένων οχημάτων Engerek φέρεται ρωσικής κατασκευής αυτόματο βομβιδοβόλο AGS-30 των 30mm. Και σε αυτή τη περίπτωση πηγή προέλευσης είναι τα πρώην ανατολικογερμανικά αποθέματα.
Μέλος των Δυνάμεων Ασφαλείας του ψευδοκράτους κατά την διάρκεια παρέλασης στα Κατεχόμενα. Φέρει βαλίστρα με ενσωματωμένη φαρέτρα για τρία εφεδρικά βέλη (παρατηρήστε το έντονο κόκκινο χρώμα των πτερυγίων τους). Η βαλίστρα μπορεί να είναι ένα εντυπωσιακό όπλο αλλά η επιχειρησιακή της αξία στο σύγχρονο πεδίο της μάχης είναι ελάχιστη.
Και για να κλείσουμε με λίγο χιούμορ:
Η πιο…»ιδιαίτερη» εφαρμογή που έχουμε δει για τον αντιαρματικό εκτοξευτή RPG-7. Και αυτά αποκτήθηκαν από τα ανατολικογερμανικά αποθέματα (4.996 μονάδες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου