Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η Έλεος, όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα!

Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 2012
Αριθ. Πρωτ.: 200/4/126α

Το συνδικαλιστικό μας κίνημα καταδικάζει τα χθεσινά βίαια επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε άλλες πόλεις της χώρας, που είχαν ως αποτέλεσμα την παρεμπόδιση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών να εκφράσουν ειρηνικά την καθολική τους διαμαρτυρία στα επαχθή μέτρα που νομοθέτησαν οι «τροϊκανοί» εκβιαστές και «νεκροθάφτες» των ονείρων του λαού μας.

Για άλλη μια φορά γίναμε στο ίδιο έργο θεατές με τις δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας να εισπράττουν τη μήνη των πολιτών, χωρίς να αναδεικνύονται συνολικά οι διαχρονικές ευθύνες της πολιτείας - κυβέρνησης, κομμάτων, συνδικάτων και κοινωνίας που ανέχθηκαν και δεν απαίτησαν την απομόνωση των φορέων της βίας, όλα τα προηγούμενα χρόνια, εθισμένοι στις εικόνες καταστροφής και αδιάφοροι στους δεκάδες τραυματίες, ενίοτε δυστυχώς και νεκρούς-αστυνομικούς και πολίτες.

Σήμερα δε, όλοι περιορίζονται και πάλι στις υλικές ζημιές, ουδείς ασχολείται με τα αίτια που κρύβονται πίσω από την έκρυθμη αυτή κατάσταση, πόσω μάλλον με τους δεκάδες τραυματισμένους αστυνομικούς!

Προφανώς όσοι σχεδίασαν τα αστυνομικά μέτρα, είχαν εκ των προτέρων συνυπολογίσει στις «παράπλευρες απώλειες» γιατί η κριτική που τους ασκείται γίνεται πάντα κατά το δοκούν, άλλοτε με κραυγές περί παραιτήσεων και άλλοτε με κροκοδείλια δάκρυα.

Δυστυχώς, και χθες γίναμε μάρτυρες της ευκολίας με την οποία έδρασαν ανενόχλητοι οι «κουκουλοφόροι», εξασφαλίζοντας την «ασυλία» τους μέσα στους χιλιάδες ειρηνικά διαμαρτυρόμενους πολίτες, χωρίς εκ των προτέρων να έχουν οριοθετηθεί και περιφρουρηθεί επαρκώς οι χώροι εκδήλωσης των όποιων διαμαρτυριών και τα ορμητήρια των δραστών, που ήταν από μέρες γνωστά.

Αλήθεια, γιατί εδώ και 38 χρόνια από τη μεταπολίτευση δεν έχει ακόμα ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων, κατ' επιταγήν του Συντάγματος του 1975, ο ρυθμιστικός του δικαιώματος του συνέρχεσθαι νόμος; Γιατί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ώστε η Ελληνική Αστυνομία και ο Έλληνας Αστυνομικός να μην αποτελούν κάθε φορά το εξιλαστήριο θύμα όσων σχεδιάζουν και υλοποιούν τα σκοτεινά σχέδια της υπονόμευσης των δημοκρατικών μας θεσμών;

Καλούμε, τέλος, την Κυβέρνηση να αναλογιστεί τις ευθύνες της και να σταματήσει να αντιμετωπίζει τους λαϊκούς αγώνες με τη δύναμη της καταστολής.

Ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει το πολιτικό σύστημα δια της πειθούς και του διαλόγου, είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία μας, να επιχειρείται να επιβληθεί δια του «δικαίου» της πυγμής.