Ο υπουργός Οικονομικών ξεπέρασε τις απόψεις του προκατόχου του
(Ευ. Βενιζέλου) και συνεχίζει ακάθεκτος το έγκλημα που συντελείται σε βάρος
του αμυντικού μηχανισμού της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια
Το έγκλημα
που συντελείται εις βάρος του αμυντικού μηχανισμού της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια έχει
πλειστάκις τεκμηριωθεί με συγκεκριμένα στοιχεία σε... αρκετά φύλλα
της «κυριακάτικης δημοκρατίας». Η πορεία προς την παρακμή ξεκίνησε το 2005 με
την απόφαση του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, ο οποίος
...αγνοώντας τις εισηγήσεις του ΥΠΕΘΑ επέβαλε την πολιτική να μην προβεί σε
καμία αγορά που προέβλεπε το ΕΜΠΑΕ, με την «μπακαλίστικη» λογική ότι πρώτα
εξοφλούμε και αξιοποιούμε αυτά που έχουμε και μετά προβαίνουμε σε νέους
εξοπλισμούς. Και λέμε «μπακαλίστικη», ή επί το κοσμιότερον άσχετη, διότι η
απόφαση αυτή εξέφραζε μια στατική αντίληψη σε σχέση με τους εξοπλισμούς,
διότι απλούστατα παρέβλεπε την ταχύτατη πρόοδο της πολεμικής τεχνολογίας.
Δύο χρόνια αργότερα, ο συντάκτης αυτής της στήλης είχε
εκφράσει την άποψη ότι η Ελλάδα στην ουσία παραιτήθηκε από την επί δεκαετίες
ακολουθούμενη πολιτική της ισοπλίας έναντι της Τουρκίας, της τελευταίας
(ισοπλίας) νοουμένης ως την ικανότητα αντιπαραθέσεως στην τουρκική
στρατιωτική ισχύ και υπερεξοπλισμούς μίας δυνάμεως ικανής να υποστηρίξει το
δόγμα της αποτροπής που ακολουθούσε η χώρα.
Κάθετη πτώση
Αλλά δύο χρόνια μετά, με την κυβερνητική αλλαγή του2009,
η πορεία προς την παρακμή του αμυντικού μηχανισμού της χώρας προσέλαβε τη
μορφή κάθετης πτώσεως, με τις εκτός κάθε λογικής μειώσεις του αμυντικού
προϋπολογισμού που επέβαλε ο Ευ. Βενιζέλος (πρώτα ως ΥΕΘΑ και εν συνεχεία ως
υπουργός Οικονομικών). Συγκεκριμένως, από 6,482 δισ. ευρώ το 2009, ο
αμυντικός προϋπολογισμός μειώθηκε στα 4,500 δισ. το 2010, στα 3,491 δισ. το
2011 και στα 3,804 δισ. το 2012 (σ.σ.: εκτιμάται ότι θα κλείσει πολύ
χαμηλότερα) και με τις ανεκδιήγητες «στρατηγικές» απόψεις του περί «σημειακών
κρίσεων» και «στρατηγικής ψυχραιμίας» (έννοιες και όροι ανύπαρκτοι στη
στρατηγική) έναντι των τουρκικών προκλήσεων. Απόψεις που από μόνες τους
καταργούσαν τη στρατηγική της αποτροπής, κεντρικός πυρήνας της οποίας είναι η
έννοια της τιμωρίας σε κάθε πιθανό επιτιθέμενο και η πρόκληση σε αυτόν πολύ
μεγαλύτερου κόστους από τα όποια οφέλη του σε περίπτωση που θα επιχειρούσε να
υλοποιήσει τα σχέδιά του εις βάρος της Ελλάδας.
Τις απόψεις και την ασχετοσύνη Βενιζέλου για την άμυνα
και τις περικοπές που υιοθέτησε, ξεπέρασε ο διάδοχός του Γ. Στουρνάρας. Ο
τελευταίος, ο οποίος μήνες πριν αναλάβει τα καθήκοντα του και ενώ η
στρατιωτική ηγεσία προσπαθούσε απεγνωσμένα να ελέγξει τις ζημίες από τις
τεράστιες περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού και μάλιστα μέσα σε τόσο
μικρό χρόνο, είχε δηλώσει ως «τεχνοκράτης» ότι ένα από τα μέτρα εξόδου από
την κρίση ήταν η περαιτέρω περικοπή των αμυντικών δαπανών. Τούτο δε χωρίς να
έχει ιδέα για τις ζημίες που είχαν προκληθεί στον αμυντικό μηχανισμό της
χώρας από τις μέχρι τότε περικοπές. Έτσι, με την άνεση του υπερυπουργού που
αποφασίζει για τα πάντα μέσω του ελέγχου της οικονομίας επέβαλε -παρά τις
τεκμηριωμένες αντιρρήσεις της στρατιωτικής και της πολιτικής ηγεσίας του
ΥΠΕΘΑ- τον δικό του αμυντικό προϋπολογισμό για το 2013, ο οποίος θα ανέρχεται
πλέον σε μόλις 3,396 δισ.
Σημ.: Στην ουσία 2,64 δισ. για αμοιβές προσωπικού και λειτουργικές
δαπάνες, γιατί το υπόλοιπο -που είναι άγνωστο σε ποιο βαθμό θα υλοποιηθεί-
καλύπτει εξοφλήσεις παλαιών εξοπλιστικών προγραμμάτων, ανταλλακτικά και
ελάσσονος σημασίας μικροεξοπλισμούς.
Περιττό να αναφερθεί ότι τις άμεσες συνέπειες αυτής της
αλόγιστης πολιτικής θα τις δούμε σύντομα με την πλήρη αδρανοποίηση του
αμυντικού μηχανισμού της χώρας, τις οποίες τελευταίος ίσως να αντιληφθεί ο
πλήρως αφοσιωμένος με τη λογιστική προσέγγιση και μόνο των στόχων της τρόικας
Γ. Στουρνάρας, όταν -ως χειμερινός κολυμβητής- δει απέναντι του στη
Βουλιαγμένη τα τουρκικά πολεμικά να κάνουν βόλτες. Όπως σίγουρα δεν πρόκειται
να αντιληφθεί το έγκλημα εναντίον των πολυτέκνων δεδομένου ότι οι στενοί του
-πέρα της οικονομίας- ορίζοντες τον καθιστούν ανίκανο να αντιληφθεί ότι το
μεγαλύτερο, και δη στρατηγικής σημασίας πρόβλημα της χώρας είναι η
υπογεννητικότητα σε μία περιοχή μάλιστα, η οποία χαρακτηρίζεται από μια
εντυπωσιακή αύξηση της γεννητικότητας γύρω μας.
Το πρόβλημα
Το βασικό πρόβλημα με την πολιτική Στουρνάρα είναι ότι,
όπως άλλωστε και ο Παπαδήμος, συγχέει το έργο και τις αρμοδιότητες του
οικονομέτρη με τα καθήκοντα ενός σώφρονος υπουργού Οικονομικών. Και τούτο
διότι στα βασικά καθήκοντα κάθε υπουργού Οικονομικών περιλαμβάνεται η
παραγωγή ασφάλειας (σε συνεργασία με το ΥΠΕΘΑ) που -κατά το γνωστικό
αντικείμενο του Γ. Στουρνάρνα, την οικονομία- αποτελεί ικανή και αναγκαία
συνθήκη για κάθε μορφή αναπτύξεως.
Μια σοβαρή παράλειψη του Γ. Στουρνάρα είναι ότι ουδέποτε
επισκέφτηκε το ΥΠΕΘΑ (έστειλε αντ' αυτού τον Χ. Σταΐκούρα, ο οποίος
περιορίστηκε στο να πει «εντάξει, καταλαβαίνω, αλλά τι να κάνουμε;») για να
ενημερωθεί για την κατάσταση της άμυνας της χώρας και τις συνέπειες από τις
μέχρι τώρα περικοπές, πριν προβεί σε τόσο ζωτικής σημασίας αποφάσεις όπως
αυτή της χρηματοδότησης του τομέα της άμυνας.
Σημ.: Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ που παραδοσιακά στοχοποιούσε τις αμυντικές
δαπάνες όταν επισκέφτηκε το ΥΠΕΘΑ (επί υπηρεσιακής υπουργίας Φ. Φράγκου) και
ενημερώθηκε για την πραγματική κατάσταση, σταμάτησε τις επιθέσεις του, γιατί
αντιλήφθηκε τι συμβαίνει σε αυτόν τον ζωτικό τομέα. Μία άλλη, εξίσου
σημαντική η οποία εξ όσων γνωρίζουμε ουδέποτε ανεφέρθη, είναι ότι με την
περικοπή των κονδυλίων για ανταλλακτικά, υποστήριξη και εκσυγχρονισμό των
υφισταμένων οπλικών συστημάτων προκαλεί τεράστιες ζημίες και απαξιώνει υλικό
αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία αγοράστηκαν κυριολεκτικά με τον ιδρώτα
και το αίμα του λαού.
Πιστός στην ιδεολογική παράδοση του Σημίτη
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ της πολιτικής Στουρνάρα στον τομέα της
άμυνας δεν εκπλήσσει, δεδομένου ότι αυτή εντάσσεται στην πνευματική και
ιδεολογική παράδοση του τέως πολιτικού του προϊσταμένου Κ. Σημίτη.
Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός, προ της δραματικής του εμπειρίας στα
Ίμια (μετά την οποία υλοποίησε το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της
χώρας), ήταν αυτός που -επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου- εισήγαγε την
επικίνδυνη διαφοροποίηση της μη ψηφίσεως των αμυντικών δαπανών κατά τη
διαδικασία εγκρίσεως του προϋπολογισμού της εποχής, θα ήταν τουλάχιστον
ανήκουστο να χρειάζεται κάθε φορά μια επανάληψη τέτοιων άκρως δυσμενών για τη
χώρα καταστάσεων (τότε τα Ίμια, στο μέλλον η ΑΟΖ;) για τη θεραπεία των
συνεπειών της πολιτικής τύπου Σημίτη και Στουρνάρα. Ιδίως, μάλιστα, σε μια
περίοδο όπου ο τότε από μηχανής (Αμερικανός) θεός δεν είναι σίγουρο ότι θα
υπάρξει ξανά, λόγω της ενασχολήσεως του με άλλα σοβαρότερα σήμερα προβλήματα.
Γιατί αυτή η επανάληψη θεμάτων που έχουν αναφερθεί ξανά
από την «κυριακάτικη δημοκρατία»; Γιατί στην πρόσφατη συνέντευξη του στον Α.
Παπαχελά ακούσαμε τον Γ. Στουρνάρα να λέει ότι σε περίπτωση που δεν
επιτευχθούν οι τεθέντες στόχοι, υπάρχει ως εναλλακτική λύση η περαιτέρω
περικοπή των αμυντικών δαπανών! Η διατύπωση τέτοιων απόψεων δεν είναι πλέον
ένδειξη της ανεπάρκειας του υπουργού Οικονομικών, υπό την έννοια των όσων
προαναφέρθηκαν, αλλά είναι και ιδιαίτερα επικίνδυνες αν σε περίπτωση ανάγκης
αφεθεί να τις υλοποιήσει. Η δε εμμονή του Α. Σαμαρά να τον διατηρεί στη θέση
του καθιστά και τον ίδιο αυτό που λέγεται «ένοχος επιλογής», κάτι που μπορεί
να αποκατασταθεί μόνο με την άμεση παρέμβασή του. Και μια τέτοια παρέμβαση
καθυστερεί εδώ και χρόνια ιδίως εάν σκεφτεί κανείς ότι περικοπές των
αμυντικών δαπανών κατά 50% εντός μόλις τριών ετών, οι οποίες επηρεάζουν άμεσα
την αμυντική πολιτική της χώρας, έγιναν χωρίς μια σοβαρή συζήτηση στη Βουλή
όπως έχει πλειστάκις προτείνει η στήλη ή έστω κάποιο ΚΥΣΕΑ.
Το λιγότερο που θα μπορούσε να γίνει ήταν μια άμεση
ενημέρωση του πρωθυπουργού από τους τέσσερις αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων
χωρίς τη μεσολάβηση ή το φιλτράρισμα τρίτων. Ο Α/ΓΕΝ Κ. Χρηστίδης με την
ανοιχτή καταγγελία του (την οποία συμμεριζόμεθα πλήρως) και την αναφερόμενη
αίτησή του για ακρόαση από τον Α. Σαμαρά έχει ήδη ανοίξει τον δρόμο.
(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 16/12/2012 – ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ)
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου