ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ

Κύριε, άνθρωποι απλοί
πουλούσαμε υφάσματα
(κι΄η ψυχή μας
ήταν το ύφασμα που δεν τ΄αγόρασε κανείς ).
Την τιμή δεν κανονίζαμε απ΄την ούγια
η πήχη και τα ρούπια ήταν σωστά
τα ρετάλια δεν τα δώσαμε μισοτιμής ποτέ:
η αμαρτία μας.
Είχαμε μόνο ποιότητας πραμάτεια.
΄Εφτανε στη ζωή μας μιά στενή γωνιά
-πιάνουν στη γή μας λίγο τόπο τα πολύτιμα.
Τώρα με την ίδια πήχη που μετρήσαμε
μέτρησέ μας δε΄μεγαλώσαμε το εμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε έμποροι κακοί!.

Αντωνίου, Δ.Ι. (1906)