Μια εκδρομή εκεί του Συνδέσμου μας
αναπτέρωσε το πεσμένο ηθικό μας, μας ενέπνευσε αισιοδοξία μέσα στη μαυρίλα της
εποχής μας. Μας απομάκρυνε, για λίγες έστω ημέρες, από το γκρίζο της οικονομίας
μας αλλά και της πολιτικής μας κατάστασης και είδαμε τη ζωή από την αισιόδοξη
σκοπιά της.
Τι να πρωτοπεί κανείς για το θαύμα της
φύσης που βρέθηκε στην «πιο γλυκιά και
την καλή της ώρα» κατά τον ποιητή.
Περπατάς στους πεζόδρομους των Φυρών
και ανασαίνεις ζωή, βολτάρεις στο Ημεροβίγλι και απολαμβάνεις ανείπωτη ομορφιά,
πεζοπορείς στην Οία και αγναντεύεις το θεσπέσιο ηλιοβασίλεμα, ατενίζεις την
Καλντέρα και νιώθεις περήφανος γιατί ζεις σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
Μένεις έκθαμβος μπροστά στο μεγάλο
καλλιτέχνη της φύσης.
Ο «ομφαλός» της γης θεωρούνται οι
Δελφοί, αλλά και η Σαντορίνη είναι το δημιούργημα της φύσης στην ώρα του
μεγάλου κεφιού της.
Κι ενώ τα συναισθήματα περίσσευαν μια
σκέψη περνούσε από το μυαλό μας: Καλά, εμείς που ζούμε στο ωραιότερο μέρος του
κόσμου, πώς φθάσαμε στο σημείο να μας λοιδορούν, οι αραχνιασμένες χώρες του
Βορρά;
Ας μην απογοητευόμαστε όμως, «το
τρελλοβάπορο» που λέγεται Ελλάδα δεν θα
βουλιάξει στις ξέρες της αφάνειας.
Ζητώ συγνώμη γιατί το συναίσθημα
ξεχείλισε σ’ αυτό το σημείωμα, αλλά πώς να το τιθασεύσεις; Είναι στιγμές που ο
άνθρωπος γίνεται όλο καρδιά. Είναι κακό;
Σ’ όσους διαβάσετε αυτό το μικρό
εξομολογητικό κείμενο εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και μην ξεχνάτε ότι ο Θεός
της Ελλάδος είναι Μεγάλος.
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Πολ. Συν/χων
Ναυπλίου
Διδασκάλου Σωκράτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου